Tanrı, gökyüzüne ateş etti
kuşlar gövdeme kaçıştı
uyuttum koynumda
bir göl kıyısında uyandırdım hepsini
konuştum onlarla
bedenlerine sıkışan ruhlarını topladım yüzümde
alnımın çizgilerinden yola koyuldular
çıkmak için tanrının karşısına
sesine ilişip rüzgarın
kanatlarını birleştirdiler
ve ortalarına aldılar güneşi
ışık artık gövdelerindeydi
ve kelebekler kanatlarına yapışmıştı
tanrı ise çoktan unutup güneşe arkasını dönmüş
dünyayı kucağında sallıyordu .
Nilay akçay
