tüm acılarımı toplayıp döküyorum dizelere
yalnızlığımın toplamı bir şiir devriliyor üstüme
düşüyorum şairi kimsesiz bırakan bir sokak ortasına
kendime sarılıp ilerliyorum
arkamdan,acısını terkisine atmış bir yalnızlık kovalıyor
kuşlar kulaklarını tıkamış duvarların
bağırıyorum,duymuyor yorgun işçileri uyutan evler
-çığlığım,hüzün saksıları düşürüyor kaldırımlara-
miting meydanlarında okunmadan yırtılan,
ezilmiş bir bildiri olup
dağılıyorum gecenin hoyrat koynuna
Ey bana büyük bir acıyı miras bırakan kitaplar!
Artık yaşamak,
Ruhumun delilik makamına terk edilmesi
ölmekse,
Bir patronun mezarıma kahkaha çiçekleri bırakmasıdır
Ey meydanlarından tırnaklarımla ölü sloganlar topladığım hayat!
Sana çıldırmış şairlerin
Çıldırmış mısralarında
Delilik makamından sesleniyorum
ister sesimi duy
istersen de kendini Tanrı’ya emanet et!
Nilay Akçay
(ORTANCA DERGİSİ MAYIS 2009 )
2 yorum:
Geleneksel tarım toplumlarında, devletin şiddet tekeli sınırlı ve geçirgendir. Ancak modern devletle kesinleşir, mutlaklaşır, boşluksuz bir hal alır.devlet, orta ve uzun vâdede kendine rakip tanımaz. işte yazarımız burada : kapitalist toplumdaki “özel şiddet unsurları”nı gözlerimizin önüne sererek bizi de düşünmeye çağırmıştır. saygıyla selamlıyorum . devamını diliyorum.
kadir.
Ne dieyyeim ki ben sana Kadir?Aslında ne diyeceğimi biliyrosun.Teşekkür ederim çok dolu dolusun.
Seninle her şeyi paylaşmak özellikle de benim için en özel olan yazdıkalrımı paylaşmak çok güzel.
Teşekkür ederim.
Yorum Gönder