-insanlık dışı koşullarda çalıştırılan kot taşlama işinde yaşamını yitiren işçilere-
şehrin ölüm doğurduğu sokaklarda
kan sıçrıyor alnıma her gece
aklımın kıvrımlarında bağrışıyor işçiler
inceden bir keder örüyorlar düşüncemin etrafına
arttıkça artıyor üzerimdeki gölgelerin ağırlığı
bu yüzden
acıdan morarmış dizeler
düşürüyorum kağıtlara
oysa
ben de bilirdim
şavkı şehri aydınlatan
güneş rengi dizeler dizmeyi
ama
sen bilmezsin
benim harflerimin arasında
meydanın orta yerinde ifadesi saçlarında ve sırtında alınmış
üşüyen bir militan var!
Nilay Akçay
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder